Belorus tili

Belorus tili
Milliy nomi:	-{}-
Mamlakatlar:
Mintaqalar:
Rasmiylik holati:
Soʻzlashuvchilarning umumiy soni:
Tartiblovchi tashkilot:
Oʻrni:
Holati:
Turkumlanishi
Turkum:
Alifbosi:
Til kodlari
-{ISO 639-1	}-
-{ISO 639-2	}-
-{ISO 639-3	}-
Shuningdek qarang: Loyiha:Tilshunoslik

Belorus tili — belorus xalqining tili. Slavyan tillarining sharqiy guruhiga kiradi. Qariyb 8 mln. kishi soʻzlashadi. 13-asrdagi ayrim yorliqdarda Belorus tiliga oid belgilar koʻrinadi. 16-asrdan boshlab Belorus tilida Buyuk Litva knyazligining yorliklari yozilgan, tarjimalar paydo boʻlgan.

„D“ tovushini „dz“, „t“ tovushini „i“ bilan ifodalash (dzed — buva, dzen` — kun, tsen` — soya), qattiq „r“ mavjudligi (poryadok — paradok, gavaru — govoryu), „l“, „v“, „u“ning „oʻ“ga utishi Belorus tili fonetikasining oʻziga xos xususiyatlaridir. Lekin „g“, „k“, „x“ tovushlari „z“, „q“, „s“ bilan almashishi jihatidan Belorus tilida soʻz oʻzgarishi oʻziga xos xususiyatga ega: rutse — qoʻl, strase — qoʻrquv. Umumslavyan soʻzlari Belorus tili leksikasining asosini tashkil qiladi. Unda Belorus tilining oʻziga xos soʻzlari, boshqa slavyan tillaridan chiqib ketgan arxaik soʻzlar ham bor. Belorus tilida polyak, nemis, lotin, turkiy, litva tillaridan oʻzlashgan soʻzlar ham uchraydi. Yozuvi Kirill alifbosi asosida boʻlsada, „dj“, „dz“, „i“, „oʻ“, „u“(Ў) va boshqa tovush ifodalari bilan undan farqlanadi.

Adabiyotlar

• OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil