Parfiya tili
| Parfiya tili | |
|---|---|
| Milliy nomi: | -{}- |
| Mamlakatlar: | |
| Mintaqalar: | |
| Rasmiylik holati: | |
| Soʻzlashuvchilarning umumiy soni: | |
| Tartiblovchi tashkilot: | |
| Oʻrni: | |
| Holati: | |
| Turkumlanishi | |
| Turkum: | |
| Alifbosi: | |
| Til kodlari | |
| -{ISO 639-1 | }- |
| -{ISO 639-2 | }- |
| -{ISO 639-3 | }- |
| Shuningdek qarang: Loyiha:Tilshunoslik | |
Parfiya tili, parfiy tili — hind-yevropa tillari oilasidagi eroniy tillar guruxiga mansub ulik til. Arshakiylar sulolasi xukmronligi davrida (miloddan avvalgi 3-asr —mil 3-asr) Parfiya davlatining rasmiy tili (ilk davrlarda grek va oromiy tillari bilan birga). Arshakiylar davrigacha tarixiy Parfiya viloyatida hamda Kaspiy dengizining jan.sharkida, arshakiylar davrida esa Eron, Armaniston, Iroq va Oʻrta Osiyoda ham tarqalgan. 3—6-asrlarda sosoniylar saltanatida rasmiy til paqlaviy (oʻrta fors tili) boʻlganda ham qisman qoʻllanishda boʻlgan va asta-sekin fors tiliga aralashib singib ketgan (6-asr oxirlari). Parfiya yozuvi oromiy yozuvndan kelib chiqqan. Qad. yozma yodgorliklari — sopolaklarda saqlanib qolgan xoʻjalik hujjatlari miloddan avvalgi 1-asrga mansub.[1]
Manbalar[править | править код]
 | Ушбу мақолани ёзишда Ўзбекистон миллий энциклопедияси (2000-2005) маълумотларидан фойдаланилган. |